Met de oudjes op pad, of zij met mij?
Door: Paula
Blijf op de hoogte en volg Paula
21 November 2010 | Australië, Sydney
De lang verwachte blog.. Hoe vergaat het mij en mijn oudjes? Nou, ik kan u vertellen, u verlaat de computer dadelijk met een grote lach. Misschien niet met een dermate grote lach als ik in de eerste dagen van onze reis had, maar het komt misschien in de buurt.
Tja, de eerste dagen van onze trip waren ook echt hilarisch.. misschien niet voor mam en pap, maar voor mij zeker! Na een dag in Adelaide door te hebben gebracht (toen allemaal nog in een luxe motel) gingen we naar kangaroo island. Ik sla even het gedeelte over dat ik mijn portemonnee verloren ben daar (dat is wat minder hilarisch…) Ik ga liever over op het gedeelte van de eerste kampeerervaring voor mijn ouders na zo’n 26 jaar. Om naar ons unieke kampeerplekje te rijden moesten we zo’n 25 km op een onverharde weg rijden. Oké, Barry schudt, schommelt en piept een beetje maar is dit toch wel gewend! Toch dacht mijn vader daar anders over. ‘We staan hier dadelijk vast en komen hier nooit meer weg’, zei hij, ‘niemand vind ons hier’! Eenmaal aangekomen, ging we op deze rustige bushcamping onze tent opzetten (wij stonden hier als enige). Althans dat deed ik maar, want met name pap was nog een beetje in een roes van: waar zijn we beland?! Gaan we hier slapen?!
Een beetje tegen verwachting in, vond mam het allemaal wel prachtig. Heerlijk zo’n rustig plekje, maar pap was pas een beetje gerust gesteld toen er een tweede kampeerder aan kwam rijden.
Slapen in de tent was toch nog een beetje een te grote stap voor hem, dus hij sliep die nacht in de auto (zie foto!) Geen last van alle diertjes zij hij. Wat hij destijds alleen niet wist is dat er een grote huntsman spin in de auto leeft (zie foto!!!)… Die gedachte heb ik toen maar even voor mezelf gehouden.
Mam en ik kropen dus gezellig samen ’s avonds de tent in. Het matras is vrij smal dus een opmerking als ‘Ik lig er helemaal vanaf’, kwam dan ook niet onverwacht. En natuurlijk zijn mummie slaapzakken ook even wennen. ‘Ik lig helemaal in de frut’, zei mam. En ik kwam natuurlijk niet meer bij!
Kangaroo island was schitterend. Niet alleen de natuur maar ook om alle dieren te zien. Possums, kangaroos, goanna’s, sea-lions etc. Zeker een mooie introductie voor pap en mam.
Vanaf hier gingen we naar de Great ocean road. Daar mijn eerste koala gezien (ja, het moest even duren!) Deze klif-route blijft toch een schitterend stukje kust, die mijn ouders zeker niet mochten missen. Helaas de tweede dag ontzettend slecht weer (en ja, met zulke dagen nemen we toch maar een lekker moteletje!). Toen naar Wilson Promontory national park. Iets waar ik ook nog niet geweest was. Ook weer een schitterende kust. En hier heb ik mijn eerste wombats mogen zien en heb ik zelfs een echidna mogen aanschouwen! Heel bijzonder dier (ziet eruit als een soort egel). Voor de mensen die het dier niet kennen. Het is zo bijzonder omdat het eieren legt maar de nakomelingen wel zoogdieren zijn. Vanaf hier naar Henny (de ex-collega van ons pap die hier in het countryland woont met haar Australische man en 3 kinderen). In dit prachtige huis hebben we twee nachten gezeten. Heerlijk om even een beetje rustig aan te doen en iets van hun gezinsleven mee te krijgen.
Toen naar Batmans Bay. Daar hebben we voor het kusthuisje gekampeerd van de farmer waar ik gewerkt heb. Lekker makkelijk en kosteloos! En wat hebben we hier gedaan? Je raad het nooit! We hebben gekayakt! Ik dacht, hoe ver kan ik gaan met hun grenzen? Nou ze hebben het toch maar weer gedaan ook al was het voor hen een totaal nieuwe ervaring. Ach eens moest de eerste keer zijn! En ik vond het natuurlijk wel weer mooi… In de reddingsvesten gehesen, de boot in, en ja hoor daar gingen we! Een uurtje later: mam en ik kwamen droog aan wal maar pap wilde toch even het water proeven.. :-D Die boomstronk die half in het water lag kwam toch opeens wel heel dicht bij. Tja, toen was het wel even vloeken, maar ach deze dag was het prachtig weer, dus hij was zo weer droog geloof ik. En tenslotte het was wel de moeite om hier even aan wal te gaan want we konden hier een wandeling in de rainforest maken. Ook weer erg schitterend.
Nu zitten we in Sydney. Ook weer op een camping. Nu zijn pap en mam alleen de stad in (ik hoop dat ze het allemaal een beetje kunnen vinden…) En ik trek me even terug in een dagje niets-doen. Afgelopen weken heb ik mijn ouders eigenlijk overal mee naartoe genomen. En dat vind ik ook leuk om te doen! Ik heb hier al veel van deze streek gezien, en ik zit hier al zo’n 9 maanden dus ik wil het maar al te graag laten zien allemaal.
Dat wil niet zeggen dat mijn ouders niets doen. Integendeel ze hebben zelfs ook gereden! Alles links, dat moet toch even ervaren worden. Nou ik weet niet wat ik liever doe, zelf rijden of ernaast zitten. Of eigenlijk weet ik het wel, ik rijd liever zelf. Dat is een stuk minder vermoeiend! Anders zit je zo mee te rijden.
Al met al ben ik toch wel trots op mijn oudjes hoor! Ze doen het toch allemaal maar! Ze laten de planning aan mij over en ik heb nog geen commentaar gehoord. Althans nog niet;)
Naja, alleen het weer was niet al te best de hele tijd, maar dat ligt nu eenmaal niet in mijn handen…
Tja, de eerste dagen van onze trip waren ook echt hilarisch.. misschien niet voor mam en pap, maar voor mij zeker! Na een dag in Adelaide door te hebben gebracht (toen allemaal nog in een luxe motel) gingen we naar kangaroo island. Ik sla even het gedeelte over dat ik mijn portemonnee verloren ben daar (dat is wat minder hilarisch…) Ik ga liever over op het gedeelte van de eerste kampeerervaring voor mijn ouders na zo’n 26 jaar. Om naar ons unieke kampeerplekje te rijden moesten we zo’n 25 km op een onverharde weg rijden. Oké, Barry schudt, schommelt en piept een beetje maar is dit toch wel gewend! Toch dacht mijn vader daar anders over. ‘We staan hier dadelijk vast en komen hier nooit meer weg’, zei hij, ‘niemand vind ons hier’! Eenmaal aangekomen, ging we op deze rustige bushcamping onze tent opzetten (wij stonden hier als enige). Althans dat deed ik maar, want met name pap was nog een beetje in een roes van: waar zijn we beland?! Gaan we hier slapen?!
Een beetje tegen verwachting in, vond mam het allemaal wel prachtig. Heerlijk zo’n rustig plekje, maar pap was pas een beetje gerust gesteld toen er een tweede kampeerder aan kwam rijden.
Slapen in de tent was toch nog een beetje een te grote stap voor hem, dus hij sliep die nacht in de auto (zie foto!) Geen last van alle diertjes zij hij. Wat hij destijds alleen niet wist is dat er een grote huntsman spin in de auto leeft (zie foto!!!)… Die gedachte heb ik toen maar even voor mezelf gehouden.
Mam en ik kropen dus gezellig samen ’s avonds de tent in. Het matras is vrij smal dus een opmerking als ‘Ik lig er helemaal vanaf’, kwam dan ook niet onverwacht. En natuurlijk zijn mummie slaapzakken ook even wennen. ‘Ik lig helemaal in de frut’, zei mam. En ik kwam natuurlijk niet meer bij!
Kangaroo island was schitterend. Niet alleen de natuur maar ook om alle dieren te zien. Possums, kangaroos, goanna’s, sea-lions etc. Zeker een mooie introductie voor pap en mam.
Vanaf hier gingen we naar de Great ocean road. Daar mijn eerste koala gezien (ja, het moest even duren!) Deze klif-route blijft toch een schitterend stukje kust, die mijn ouders zeker niet mochten missen. Helaas de tweede dag ontzettend slecht weer (en ja, met zulke dagen nemen we toch maar een lekker moteletje!). Toen naar Wilson Promontory national park. Iets waar ik ook nog niet geweest was. Ook weer een schitterende kust. En hier heb ik mijn eerste wombats mogen zien en heb ik zelfs een echidna mogen aanschouwen! Heel bijzonder dier (ziet eruit als een soort egel). Voor de mensen die het dier niet kennen. Het is zo bijzonder omdat het eieren legt maar de nakomelingen wel zoogdieren zijn. Vanaf hier naar Henny (de ex-collega van ons pap die hier in het countryland woont met haar Australische man en 3 kinderen). In dit prachtige huis hebben we twee nachten gezeten. Heerlijk om even een beetje rustig aan te doen en iets van hun gezinsleven mee te krijgen.
Toen naar Batmans Bay. Daar hebben we voor het kusthuisje gekampeerd van de farmer waar ik gewerkt heb. Lekker makkelijk en kosteloos! En wat hebben we hier gedaan? Je raad het nooit! We hebben gekayakt! Ik dacht, hoe ver kan ik gaan met hun grenzen? Nou ze hebben het toch maar weer gedaan ook al was het voor hen een totaal nieuwe ervaring. Ach eens moest de eerste keer zijn! En ik vond het natuurlijk wel weer mooi… In de reddingsvesten gehesen, de boot in, en ja hoor daar gingen we! Een uurtje later: mam en ik kwamen droog aan wal maar pap wilde toch even het water proeven.. :-D Die boomstronk die half in het water lag kwam toch opeens wel heel dicht bij. Tja, toen was het wel even vloeken, maar ach deze dag was het prachtig weer, dus hij was zo weer droog geloof ik. En tenslotte het was wel de moeite om hier even aan wal te gaan want we konden hier een wandeling in de rainforest maken. Ook weer erg schitterend.
Nu zitten we in Sydney. Ook weer op een camping. Nu zijn pap en mam alleen de stad in (ik hoop dat ze het allemaal een beetje kunnen vinden…) En ik trek me even terug in een dagje niets-doen. Afgelopen weken heb ik mijn ouders eigenlijk overal mee naartoe genomen. En dat vind ik ook leuk om te doen! Ik heb hier al veel van deze streek gezien, en ik zit hier al zo’n 9 maanden dus ik wil het maar al te graag laten zien allemaal.
Dat wil niet zeggen dat mijn ouders niets doen. Integendeel ze hebben zelfs ook gereden! Alles links, dat moet toch even ervaren worden. Nou ik weet niet wat ik liever doe, zelf rijden of ernaast zitten. Of eigenlijk weet ik het wel, ik rijd liever zelf. Dat is een stuk minder vermoeiend! Anders zit je zo mee te rijden.
Al met al ben ik toch wel trots op mijn oudjes hoor! Ze doen het toch allemaal maar! Ze laten de planning aan mij over en ik heb nog geen commentaar gehoord. Althans nog niet;)
Naja, alleen het weer was niet al te best de hele tijd, maar dat ligt nu eenmaal niet in mijn handen…
-
21 November 2010 - 11:45
Hannie:
hey Paula en de 'oudjes',
wat leuk en natuurlijk fijn, dat je je ouders zoveel moois kunt laten zien. En wat zal dat een super-ervaring voor hen zijn om zo met hun dochter op reis te zijn. Maar goed, dat je vader niets van die spin heeft geweten! Ik zou ook geen oog dicht gedaan hebben, hahaha....
Geniet nog lekker van elkaar en het mooie land !
groetjes, Hannie -
21 November 2010 - 13:57
Marie-Ceciel:
Hoi Paula, Els en Ad.
Paula, wat een verschrikkelijk mooie reis heb jij al gehad. En die foto's zijn wel erg verlekkerend!!!! Ik ben stik jaloers op je ouders. Jaloers is niet het goede woord, maar ik zou zo met ze willen ruilen! Els en Ad, ik had jullie nog een fijne vak. gewenst, maar was net te laat: Jullie waren al weg. In elk geval: GENIET ER VAN, maar dat lukt aardig zo te zien!
Gr. Marie-Ceciel (en natuurlijk ook van Johan. -
22 November 2010 - 16:29
Schuller:
Hoi Paula,
Wat leuk allemaal (jammer van je portemonnee).
Hoe smaakte het water? Lekker koud ook zeker? :P Veel plezier nog met je ouders (als ze nog een beetje kunnen slapen) :D
Groet,
Mark -
23 November 2010 - 07:17
Els En Ad:
En dan nu ons verhaal:
Om bij het begin te beginnen hebben we eerst 2 dagen vast gezeten in Amsterdam. Onze vlucht was "gecanseld" (hoe verzin je het) technische storing werd gezegd. Maar goed de vluchten verliepen verder heel goed. De lange reistijd viel ons erg mee.En dan wordt je aan de andere kant van de wereld opgewacht door je dochter. Ik kan niet onder woorden brengen hoe byzonder en geweldig dat is. Ze ziet er trouwens heel goed uit: lekker bruin en wat blonder, en...alles zit er nog op en aan! (eens een ouder altijd een ouder zie je wel). Paula neemt ons overal mee naar toe. Ze lijkt overal de weg te weten en rijdt rond in haar "Barry" links van de weg alsof ze nog nooit anders gedaan heeft. We hebben in een relatief korte tijd al ontzettend veel gezien en beleefd en overal weet Paula wat over te vertellen. Wat een "personal gide" Geweldig gewoon.
Aan het "backpack" leven moesten we wel wat wennen. Iedere dag op een andere plaats bivakkeren is best vermoeiend. Maar daar tegenover maak je zo wel iedere dag weer nieuwe dingen mee.
En dan Australie: "Amazing". Wat een natuur en wat een ruimte. En de ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen maken dit land tot een byzonder fijn land om te reizen. Een echte aanrader dus!
Nou mensen jullie zullen onze verhalen ongetwijfelt nog wel horen. Nu gaan we nog even genieten!
Groeten aan iedereen!
Els en Ad.
P.S . Maaike ben je nu tevreden? -
03 December 2010 - 08:17
Femke:
Wat is de wombat cute! -
03 December 2010 - 12:30
Maaike:
Zeeeeeeeeer tevreden :) :) :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley