Stuck in the outback

1 gids

Een groep van 10

Met een landcruiser plus trailer

10 dagen

Rivieren, begroeing en zand doorkuisen

Koken op het kampvuur

En buiten slapen

Soms vloekend maar meestal

Met een smile

Survivelen

= fun :)

Daar gingen we dan op 31 oktober van Adelaide naar Alice springs. Maar niet standaard over de verharde B-weg die daar naartoe loopt. Nee slingerend over tracks, recht door de bush en outback. In het begin dachten we: wat een krappe bedoeling om met zijn achten achterin de auto te zitten. Maar naar 11 dagen wisten we niet beter... We hadden er dan ook al een hele reis opzitten en waren helemaal gewend aan elkaar.

Ik kan jullie per dag gaan vertellen wat we gezien en gedaan hebben. Mwaa, niet zo boeiend denk ik dan. (dat kunnen jullie op de fotootjes ook wel zien!) Ik vertel liever waarom deze trip zo´n avontuur was, waarom ik dit niet snel zal vergeten. Ik ga volgens mij wel een beetje van de hak op de tak springen maar ik zit er zo vol van dat ik gewoon niet weet waar te beginnen:)

Laat ik maar gewoon beginnen bij de gids. Steve genaamd, 57 jaar, opgegroeid in de outback, antropoloog, maar eigenlijk ook half geoloog en bioloog. Kortom hij kon over ieder bloempje, rotsje, diertje wel wat vertellen. En dat maakte Steve Steve...
Steve kan een noodstop maken omdat hij een mooi bloempje aan de kant van de weg ziet staan, Steve kan met een slang aan komen lopen, een muis of een hagedis, Steve kan prachtige foto´s maken als geen ander (haha, wat ervoor zorgden dat wij vaak voorop liepen en steve een halve kilometer achter ons nog een fotootje aan het maken was). Steve kan ook een noodstop maken omdat hij een mooi plekje voor een groepsfoto tegenkomt. Steve kent in de outback overal mensen, Steve kent dit land, Steve is eigenlijk wel een beetje een survival man!

En naast een super gids hadden we ook gewoon een super gave groep met mensen uit Australie, Amerika en Nederland (haha, je komt ze ook overal tegen!). Het leuke was, we werkte allemaal samen, iedereen wist wat te doen en we konden allemaal met elkaar overweg en lachen..

En de humor maakte de moeilijkere momenten leuk, en om altijd te blijven herinneren. Ik bedoel de nationale parken en de hikes daar waren echt geweldig, het kameelrijden, de helikoptervlucht, noem maar op (dat kunnen jullie allemaal wel op de foto´s zien).. maar zonder de humor van onze groep zou het lang niet zo leuk zijn geweest. Hoe leuk is het om in een swag te slapen en de volgende ochtend wakker te worden in de regen, alles kletsnat (mwaa.. nee, dat was wel echt klote!) Maar hoe hilarisch is het om in het heetste en droogste dorpje van heel australie vast te zitten omdat alle tracks er omheen liggend zijn afgesloten vanwege de regen! Stuck in the outback. Hoe leuk is het om te zien hoe buitenstaanders van onze auto foto´s maakt omdat hij knalrood is en vol met klei.. Hoe leuk is het als steve met een slang aan komt lopen en andere omstanders helemaal verbazingwekkend bij hem komen staan... Wij dachten toen echt: tja dat is onze Steve... dit hebben wij al 10 dagen! Zodoende kan ik nog even doorgaan.

Ik zal jullie nog wat meer vertellen over ´het vast zitten´ in the outback. We hebben een paar dagen vastgezeten in Oodnadatta. Dit aboriginal dorpje heeft niet veel. Toch hebben we ons er wel kunnen vermaken en zijn we bijvoorbeeld naar een aborinal schooltje geweest. Omdat we hier dus vast hebben gezeten is onze trip dus met een dag verlengt... Echt super fijn, want zelfs toen we weer verder konden rijden waren we er nog niet en moesten we met de auto regelmatig diepe rivieren doorkruisen van zo´n 1 mtr diep. En vervolgens ingegraven zitten met de auto (en trailer) en de bliksemschichten om je heen zien. Ja, zulke dingen blijven wel bij...
Tja, we hadden ons bij ´the outback´ een wat warmer gebied voorgesteld. Maargoed, de regen maakte het wel een avontuur. En uiteindelijk hebben we toch ook nog veel zon gezien…

Aan het einde van de trip kreeg ik trouwens nog een groot compliment van Steve. Hij zei: Paula waarom wordt jij geen gids hier? Je weet veel van het land, je weet hoe te kamperen, en hoe alles te organiseren, je weet mensen op een goede manier te coachen, je bent verpleegkundige (deze skills heb ik tijdens deze trip weer mogen toepassen; wondverzorging, mensen flauwvallen etc.), en om het laatste ding wat hij zei, moest ik wel een beetje om lachen. Hij zei: en je hebt een geode basiskennis van auto´s!

Nou, dan zal ik mijn guide-skills komende weken maar ´s verder in praktijk brengen met pa en ma. Ik ben nu weer terug in Adelaide en overmorgen ga ik pap en mam van het vliegveld ophalen...
Jullie horen van ons!