Gekke Eddie!

Na afscheid te hebben genomen van Ilse, had ik er best wel even moeite mee alleen verder te moeten.
Maar na mijn roadtrip met Ed afgelopen week, heb ik het gevoel dat ik heel de wereld aan kan! We hebben echt een geweldige trip door the outback gehad.

Daar gingen we dan, zaterdagochtend allebei een beetje nerveus. Wat zou ons te wachten staan? Met een voorraad voedsel voor een week gingen we op pad. Gelukkig klikte het echt heel goed samen en zaten we allebei al snel vol adrenaline van de mooie natuur en avontuur.

Het rijden in de outback heeft iets therapeutisch. De weg zo'n 50 km voor je uit zien lopen. Het mooie is dat ik vroeger als kind regelmatig een tekening maakte waarbij een lange weg in de horizon uitkomt. Dit was precies wat ik nu zag. Naast een eindeloos uitzicht zie je nog zoveel meer. Droog landschap, soms wat rotsen, bomen, termietenhopen, knal blauwe hemel, schaduw van roofvogels over het wegdek, rode stofwolk achter de auto, de roadtrains, dode kangeroes op de weg. Echt prachtig, er is zo weinig maar tegelijkertijd ook weer zo veel! Om hier doorheen te rijden, geeft echt een kick. Een week lang mijn horloge niet aangeraakt. De stand van de zon en het zuiderkruis zei voldoende.

Ik kon het denk ik ook niet beter treffen dan met Ed. Goede gesprekken, grapjes, keiharde muziek in de auto, elkaar voorlezen (om mijn engels te verbeteren), 's avonds stilletjes naar de bush-tv kijkend (kampvuur) en natuurlijk het zuiderkruis en vallende sterren.

En met de gekke Eddie naast me heb ik ook zeker dingen gedaan, die ik normaal nooit zou doen:
- overal tonijn bij eten...
- in het zand met de auto donuts draaien/slippen
- over de hete kolen lopen als het kampvuur uit is.
- touwtje springen (Als afgestudeerd bewegingswetenschapper en als goede rugby-speler kon hij me nog wat leuke truukjes leren).
Bovendien heb ik van Ed nog wat lesjes Engels geleerd en heeft hij mijn CV spik en span gemaakt.

Al bij al echt een super week!
Iedere dag een grote glimlach op mijn gezicht :)