A hat and some bad luck

Ik zal jullie weer 's op de hoogte brengen!

Ilse en ik zijn hier nu aardig gewend. Na een uurtje 'hide en seek' spelen, weet ik eindelijk hoe het huis een beetje in elkaar zit en welke kamers op elkaar uitkomen. Al moet ik wel zeggen dat ik nog regelmatig na moet denken over de korste route naar een bepaalde kamer. Buiten om? Binnendoor? Welke hal, via welke kamer?
We weten inmiddels ook goed wat we moeten doen, waar alles ligt etc. Desalnietemin is Fleur een pietje precies en krijgen we nogal eens wat tips hoe we dingen anders moeten neerleggen, opvouwen, opruimen etc. Ze brengt het gelukkig op een goede manier. De kinderen zijn echt geweldig maar onze supernanny-kunsten willen niet altijd helpen. De oudste (rose) zit echt in de peuterpuberteit, en krijgt bij iedere keuze die jij maakt in plaats van zij een soort van woedeaanval. Ilse en ik zouden allebei dingen anders aanpakken. Bijvoorbeeld samen ontbijten, lunchen en de kinderen hun eigen speelgoed laten opruimen. Er zijn soms dingen die jij niet toestaat, dan gaan ze naar mamma en die laat het wel toe of andersom. Dat werkt dus niet echt.

Maar... er zijn nog meer spannende dingen te vertellen! Listen...

Woensdag hadden we een 'day off'. Althans dat betekend dat we 's ochtends en 's avonds met de kids moesten helpen maar de rest van de dag voor onszelf hadden. We wilden naar Quanbeyan om een hoed te kopen en dan naar Canberra om een steenslagje in de vooruit te laten maken en vervolgens een beetje cultureel rond te gaan lopen. Naar Quanbeyan was geen probleem, althans... het scheelde niet veel aangezien ik twee keer bij een kruispunt de verkeerde rijlaan op schoot! Gelukkig geen tegenverkeer dus we konden snel keren. Als ik Ilse niet naast me had, was ik waarschijnlijk zo doorgereden! Maargoed eenmaal daar aangekomen hebben we allebei zo'n cowboyhoed gekocht. Echt heel gaaf, die kan hiet natuurlijk niet ontbreken als Ozzy! Tot zover ging ons tripje zoals gepland. Vervolgens naar Canberra naar die autogarage die onze vooruit goedkoop kon maken. Die konden we niet vinden dus gingen we bij een andere garage de weg vragen. Toen we dit gevraagd hadden en weg wilden rijden, viel de motor uit! We zaten echt een paar minuten vol verbazing in de auto. Wat een bad luck. Ik bedoel.. we hebben echt geluk gehad, dat we 100 meter van een garage stonden! Moet je nagaan dat we op een rotonde hadden gestaan ofzo..
Ik moet zeggen.. ik had al een tijdje een raar onderbuikgevoel over die auto. Het lichtje 'break fail' wat een keer had opgelicht, het soms een klein beetje schokkende remmen (zoals abs), het soms wat langzamer opstarten.. Maargoed je denkt dan.. hij is net gekocht, en helemaal gecheckt, het zal wel gewoon komen omdat hij oud is. Wat bleek nu: de accu was dood, achterremmen zo goed als kapot, remvloeistof lekte.. Aaaargh...
Je kunt je voorstellen dat we best wel een beetje pissed waren op de autoverkoper die zei: 'The car is fine, everything is working'. En nou snappen we achteraf ook wel waarom hij zei: 'je hoeft niet te weten waar de remvloeistof zit, want daar heb je geen omkijken naar.'
De auto kon in ieder geval diezelfde dag nog gefixt worden en wij zijn alsnog te voet naar de stad gelopen, alleen hebben we niet veel meer gedaan. Op de terugweg deed hij het weer prima. De aardige automonteur hielp ons nog even het geld terg te krijgen van de verzekering (er zat namelijk nog garantie op de auto) en dikte het verhaal een beetje aan maar helaas mocht het niet baten. We staan totaal niet in ons recht, omdat we om de garantie te krijgen in de garantieperiode binnen 50 km moesten blijven van waar we de auto gekocht hebben. Balen dus.. maar wel fijn dat de auto nu weer in orde is...

Ik beschouw het maar als een van die mooie verhalen voor later, zo van: 'weet je nog van toen...'

De volgende dag hadden we een herkansing want toen zijn we nogmaals naar Canberra geweest om nu de stad wat beter te gaan bekijken. Dit keer liep het wel zoals gepland:) en hebben we onder andere het parlementshuis gezien

De rest van de week wordt 't werken. Als het goed is mogen we Harry snel weer op het land helpen. Dat is leuk want dan kunnen we onze echte australische akubra-hat uitproberen! Maar verder zullen we ook veel binnen werken denk ik. De afgelopen 2 dagen waren mooi (27 graden), maar nu regend 't en waait 't (echt nazomer). Van het weekend zijn Fleur en Harry naar een bruiloft dus gaan we alleen op de meiden passen. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.


See ya later!

ps.
Er staat een kaartje rechtsboven van waar ik ben.. Dit klopt echter niet! Hij pakt het plaatsje 'Bungendore' niet. (haha, waarschijnlijk te klein..) Dit is namelijk het dichtsbijzijnde dorpje van waar ik ben (ongeveer 10 km afstand. Het dorpje ligt, 40 km van Canberra (hoofdstad) af.